Uðraþma gönlümü almaya benim!
Kalbimin þifresin bilemezsin ki…
Deli gönlüm her dem bulutlardadýr;
O kadar yükseðe, gelemezsin ki...
Ýnsanlarýn kalbi, benzer bir cama!
Kýrdýn mý bir kere, tutmaz ki yama...
Ýster bin dereden, su getir ama
Tamire bir imkân bulamazsýn ki...
Gel ha gönül bu þans uðramaz her dem!
Sevgide aranan biraz da erdem!
Sende bu güzellik var iken madem;
Sevdadan da uzak, kalamazsýn ki…
Havalanma gönül, in aþaðý in!
Sana yakýþmýyor, engin ol engin!
Gezdikçe havada, kayboldu rengin!
Bu kadar da erken, solamazsýn ki…
Biraz sevecen ol, kibirden uzak!
Gurur insan için, en büyük tuzak!
Sevgi gönüllerde, emsalsiz bezek!
Onsuz asla adam olamazsýn ki…
Deli gönül, yere ayak basta gör!
Kim çok mutlu dinle, kulak asta gör!
Sevdasýz kalanlar, kara yasta gör!
Sevgisiz hayatta, gülemezsin ki…
Karaman-2020/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.