ESKİ KAPI ARALIĞINDA

Umutlarý U dönüþü yapmýþ
Tuvalet duvarlarýna yazýlý geçkin bir aþkýn,
Yýllarýn üzerine hüsran olarak döktüðü gözyaþlarýdýr;
Anýlarýmýzý, keskin býçak misali ortadan ikiye ayýrýr.
Bitmiyor Mostralýðýn,
Yaþam ve özlemle olan seviþmeleri.
Günbatýmýdýr, oturmuþ Kaf Daðýna,
Bütün hüzünleri enseme üflemekle meþgul.
Nasýrlý ellerin, sýrtýmý sývazlamasý bile
Nerelere kaybolmuþ tesellilerden bulamýyor birini.
Sahipsiz kalmýþ eski ahþap kapý menteþelerinde
Gýcýrtma melodilerinin cirit atma mevsimi.
Bitmiyor;
Dört baþý mamur derbederliklerin, park banklarýndaki uykularý.
Kaç dem oldu oldu bilinmez,
Dönencelerin mevsimlere olan musallatlýðý.
Beklentilerin ölümünden sonra, açýkta kaldý o büyü.
Yutturamýyor artýk Felek, tüyleri dökülmüþ o türküyü.
Gelmeyecek o yarýnlarý beklemekten, þamar oðlanýna döndü Mazi.
Güzelliklerin yüzlerinden silinemiyor kir-paslar.
Sakata mý geldi ne, gýklarýnýn çýkaramýyorlar ahlar-vahlar.
Sarhoþ naralarýndan dolup taþtý, ara sokaklar.
Selam eder gözlerinden öperim, görürsen tanýdýk birini,
Kendini beðenmiþ þu dünyanýn,
Ne çapý var doðru dürüst, ne de ayarý tutmayan ekseni.
Hýyarlýktan diplomalý akþamdýr,
Kimsesiz ayaklarý üzerime kýþkýrtmaktadýr an be an.
Bir iç çekimi kadar uzaklardayým mýsralarýmdan... (3.7.2012-10.Þiir Kitabýmdan)







Sosyal Medyada Paylaşın: