içimde eriyip yiten bir þeyler var senle birlikte can çýkar gibi boðazýmda , acýtarak bitiyorsun, tüketip bahar soluklarýmý yazlarý mavileri ile alýp sürükleyerek güneþin göðsünden kopararak gidiyorsun
ardýnda yemyeþil bir aðaç birden dökmüþ yapraðýný nisan iken kasým’a çevrilmiþ mevsim daha sallanýyorum sanýrken çocuk salýncaðýnda daðlarý aþarken buluþum kendimi sensiz tek baþýma görmüyorsun
bilmiyordum yollarýn bu denli ýssýz bu denli karanlýk olduðunu gözlerimde kalacak sanýrdým bakýþlarýn yaramaz çocuklar gibi kýpýr kýpýr yerinde dur’a’mayacaktýn her merhabada yere düþmeyecekti gülüþün
diyecektin, yüreðimin içinde aþk var þu ayaðýmýzýn dokunduðu taþ kadar gerçek bir çiçeðin açýþý, suyun akýþý gibi öyle olaðan olgunlaþýr kalbimizde, öyle büyür insanadýr filizlenmesi, çoðalmasý, azalmasý ferhad’dýr daðý deldiren aþk yol, deniz, ýrmak, gök yanaðýmda derinleþen çizgi dokunduðum
gidiyorsun birden tersine akýyor, bulanýyor su günler kaybediyor sensiz sihrini siyaha dönüþüyor güneþ görüyorum, mavinin üstünde benek var
kurtçuklar sarmýþ yemyeþil aðacý bir çýkýþ yolu kalmamýþ iki dað arasýnda gürzünü býrakmýþ ferhad! buz tutmuþ sensiz yaz!..
05. 02. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.