Bardaða doldurduðum suda bile boðuluyorum artýk. Hissizleþtim,kimsesizleþtim, ýssýzlaþtým. Kalbim kan yerine kýrýlan hayal kýrýklarýmý pompalýyor beynime; her atýþýnda beynim cam kýrýklarýyla duvar örüyor; ve mutlulukla kurduðum hayaller katilim oluyor. Hiç Ýnsan kendi hayallerinin içinde ölebilir mi ? Ýþte duyuyorsun insan kendi hayallerinin içinde ölebiliyor demek ki. Demek ben her hayalimde bir adým daha ölüyormuþum. Bir adým daha duvarý yükseltiyormuþum. Beynim kanýyor...kaným çekiliyor; ruhum ise bir karga misali çýðlýklar atýyor, dilim ise suskun! ben beni kaybettim bulamýyorum? Dipsiz kuyularýn nefesizliðinde yok oluyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖMER KIRMIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.