BİR KOCA ÇINAR TRAGEDYASI
Pembe düþler sokaðýnda,
Kendinden geçmiþ, dallarý kýrýk yaþlý koca çýnar;
Yýllarca mesken tuttuðu bu kaldýrýmlarýn,
“Ýstemezük” serenatlarýna hedef olmakta.
Alay konusunda yarýþtadýr, Villalarýn duvarlarýndan sarkan kasýmpatýlar.
Ve arkasý dönük, pis pis sýrýtmakta panjurlar.
Unutmuþ olmalý,
En son yeþil yapraklara büründüðünü.
Ne zaman Serçe kuþlarý, kendisini terk etti.
Nasýl musallat oldu bu,
Etrafýný sarýp sarmalayan, hiç alýþýk olmadýðý Hüsran Melodisi.
Çoktan, köþe baþýndan sývýþýp gitmiþ,
Gölgesinde bir mevsim yaþayan anýlar.
Aþina olduðu ayak seslerinin yerinde,
Son model arabalarýn lastik gýcýrtýlarý.
Hiç geri gelmedi, ölene dek beraberiz dediði ýlýk baharýn rüzgarý.
Çok güvendiði yarýnlar, kýþ uykularýna daldý.
Hey gidi göreceði kalmamýþ asýrlýk koca çýnar;
Okunmuyor kapkaralar var, internetteki sayfanda.
Aklýnýn uzaklarýndan geçirmediði, ilahlarýn kurban dinletisini,
Þimdilerde bir elektrikli testere, kulaklarýna fýsýldamakta…
(10.12.2011 – 10. Þiir Kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.