YALNIZLIĞIN KÜFLÜ ARYASI

Kendinden habersiz Sýðýrtmaç kuþlarý üþüþüyor,
Hüzünlü yalnýzlýðýmýn baþýna.
O baþ ki;
Yýllarýn besleyip büyüttüðü,
Yalancý aþklarýn ihanetlerine karþýn
Ne eðildi ne de büküldü.
Eski küflü þarkýlarýn karþýsýnda, sinek kayýt traþlý durmak zor.
Anýlarda, hiçbir zevk yok, sarýmsak kokuyor.
Geçen o güzelim günlerin üzerinde, ayrýlýktýr kirli bir giysi.
Yine de aranýyor, o vefasýz sevgili.
Akþamýn karanlýðý, sinsice çökerken buralara,
Bilinmeyen gölgeler de oyunlarýný sonlandýrýrlar.
Meramýmý, kimler tercüme edecek gecenin karanlýðýna.
Dul karý sabunlarý ile yýkanýyor umutlar.
Çocuksu rüyalarýmý esir aldý, pür neþe kâbuslar.
Saatler sustu, nerelere kayboldu bu zaman.
Aþk’tan bahsetmek mi, haramdýr haram.
Damdazlak kapý arkasýna kývrýlmýþ,
Aþina bir sese deli divaneyim.
Bakýma muhtaç hasta gibi,
Beni býrakýp, uyumaya çalýþýyor þairliðim…

(25 Aralýk 2011 – 10.Þiir Kitabýmdan)


Sosyal Medyada Paylaşın: