EZİLMİŞ ZAMANIN FOSİLLERİ
Bütün fýrlatmalýðý üzerinde, koþarak geliyor akþam.
Baþýma musallat ettiði
Çözemediðim denklemlerde bir ahkam.
Belli belirsiz gölgelerle cirit atýyor zaman.
Sýðýndýklarý yerde, kýrkayak çýyanlar.
Binbir elem-keder tütüyor mýsralarýmdan.
Sinsi ayrýlýðýn üfürükçülüðünü yapýyor, terk ediliþler.
Anlamlarýn yüzlerinde, bulamaçlý makyajlarýn hükmü.
Morg’a girip saklanmýþ bütün teselliler.
Ýsyanlarýn temelleri, yeniden atýlmakta býkkýn nefeslerde.
Dolu çöp konteynýrýndan, kaldýrýma düþen umutlardýr,
Yemek oluyorlar, sokak kedilerine.
Anýlarýn ellerinde bekleme adlý kaþaðýsýyla,
iyice týmar ediyorlar beni, yukarýdan aþaða.
Kýrýk taþ plaklarda inliyor, boðulmuþ Aþk Þarkýlarý.
Vazgeçemediðim duygularýmýn, intihar ettiði yerdi
Gökdelenler çarþýsý.
Hüsran kanserine yakalanan, heves-güvesler,
Tünel Tramvay Duraðýnda asýlý kaldý.
Sýcak bir fincan salebin içiliþi kadardýr, yaþamýn yorgunluðu.
Vefasýz sevgili yüzündendir,
Üzerimden gitmedi, hýrs-istek-arzu...
(27 Kasým 2011 – 10.Þiir Kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.