Ben, bu þehirde doðdum, bu þehirde yaþadým, Ýlk sevincim, ilk üzüntüm, ilk aþkým hep burdadýr. Seni, bu þehirde tanýdým Gözlerinde, onun havasý, Yüzünde onun çiçeklerinin rengi, kokusu vardý. Ondan baþkasý anlamazdý sevgimizden; Yaðmuruyla sevinirdik, güneþiyle sevinirdik, Yaz-kýþ kucaklardý bizi bu þehir, Hem, halden de anlardý...
Seni, bu þehirde öptüm ilk defa, Vapurlarýnda dolaþtýk, kýrlarýnda seviþtik, Çiçeklerinden topladýk, Bu þehir, bizim gibiydi.
Bu limanda hiç gözüm yaþlý dolaþmamýþtým, Bu gemiler, böyle gidelim demezdi bana. Ay ýþýðýnda türküler söylerdim bu limanda, Ay ýþýðý ve sesim böyle titremezdi...
Bu liman, gündüzleri aydýnlýk olurdu, Hiç durmadan motorlar gelip geçerdi, Seninle büyük gemiler beðenirdik, Güneþ dolardý içimize kýþ-yaz.
Köprüde, balýk tutardý insanlar, Kâh, Haliçten bir duman daðýlýr, Kâh, Sirkeciden kalýn bir düdük sesi, Bu liman, gündüzleri hep aydýnlýk olurdu.
Akþamlarý senden burda ayrýlýrdým, Bir garip gelirdi bu liman, Bu ýþýklar bir dertli gelirdi bana. Vapurun kalkýþý, ölüm gibi çökerdi içime, Ýskelenin yüzü buruþurdu, Iþýklar belirsiz aðlardý Ama severdim bu limaný; Bu þehrindi, bu þehirdendi, Ertesi sabah, yine güler yüzlü, Bizi beklerdi...
Þimdi, sen bu þehirden çok uzaktasýn, Hem, benden kaçtýn. Bu liman, bana yabancý bakýyor þimdi. Bu þehir, sensiz yaþatmýyor beni. Kuþlar susmuþ, aðaçlar küsmüþ, Kýrlar, istemez olmuþ beni. Sokaklarýnda yürüyemez oldum bu þehrin. Adýmlarýmda, ayak seslerini arýyorum hep, Koluma asýlýþýný arýyorum, Arsýz gülüþünü, gözyaþlarýný özledim. Sensizlik çöküveriyor içime, Sensiz edemiyorum bu þehirde; Yapamýyorum....
Bu liman, böylesine mahzun durmazdý, Böylesine komazdý bana bu þehir, Bu gemiler, böyle hain yüzlü deðildi Ve türküler kahredici...
Þu duvar ki, önünde sigaramý içiyorum, Þu duvar ki, þimdi dibine bir damla gözyaþý düþtü, Bu rýhtýmýn duvarlarýdýr, Lâf anlar sanýrdým bunlarý, Bu gemilerin sesi beni böyle korkutmazdý Bu halat, böyle ürpertmezdi beni Bu liman, böylesine mahzun durmazdý...
Bu, ilk vapura biniþim deðil buradan Ama bu kadar garipsemezdi içim. Ýskelenin yüzüne bakamadým, Fakat köprü, böyle titremezdi, Iþýklar, baðýra baðýra aðlamazlardý böyle. Rýhtým, bu kadar mahzun durmazdý.
Gidip de gelmemek var derler. Bu þehir ki, her þeyini caným gibi severim, Bu þehir ki, her köþesi bin anýyla baðlý içimde, Çocukluk günlerim, gençlik hayallerim, bu þehir Hepsi burada kaldý; Rýhtým duvarýnýn dibinde büyüdü bir damla, Iþýklar.... .........Ufaldý.....
Ünal Beþkese (1960)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.