YAŞAMDI ADI

Gözlerindeki o sýr.
Rastlanmasý imkansýz bir türdendi.
Baktým sadece..
Düþtüðümü anladýðýmda artýk çok geçti
Ne kadar oldu bilmiyorum.
Bekledim öyle çaresizce
Birileri gelsin diye dualar ettim.
Hayatýn o merdivenlerinden düþmeden önce.
Ve sonrasýnda yýðýnlarca belirsizlikler.
Düzelecek diye beklemek.
O sesler hala kulaklarda çýnlarken.
Kaygýlýyým hala o günkü kadar.
Korku dolu koridorlarda yürüyorum.
Býrakýlmýþým iþte oralara.
Korkularýmýn koridorlarýnda yine yalnýzým.
Bir tek ben.
Ne çok savaþtým bu hayatla.
Ne çok.
Mücadelelerden hiç yýlmadým
Bakýyorum da þimdi her þey kos koca bir hiçmiþ.
Acýmasýz olan hayat bile.
Canýmdan baþka her þeyin bir tarafý vardý.
En güçlülerinden olan.
Benim için hala bir umut var mý bilmem.
Güç hep taraftý.
Karþýsýnda ise gözyaþlarý vardý.
O karanlýk koridorlarýn ýslandýðý yerler yok artýk.
Kurumuþtu pýnarlarý akmýyordu.
Acý öyle yenilir yutulur gibi deðildi.
Ama yaþanýyordu iþte.
Acýlarla baþ baþa kalmak..
Nefes almak bile bir mücadeleyken
Devam etmek imkansýzdý.
Ondan hep farklýydýk.
Sana sevgi selinde yaþamak düþmüþken.
Bize ise korku koridorlarý düþüyordu.
Sevmek yetmiyor iþte.
Birlikte olma duygusu imkansýzken.
Kazanmak zordu.
O derinliklerde çýrpýnarak ölmekte dahil.
Yýldýz kaymasý gibi bu hayat.
Gözlerinde ki o sýr.
Her baktýðýmda kal diyordu ya.
Üþüyordu gözlerim.
Güneþ her yeri yakarken.
Mehmet DEMÝR
29.11.2020 AN"KARA"
Sosyal Medyada Paylaşın: