Kara Sinek Gibi Yaşamak
Kolay mý karasinek gibi,
Kaçamak yaþamak,
Kuytu, kirli karanlýklarý kaþýya kaþýya;
Kepaze açlýðý yalayarak,
Denirse adýna yaþamak!
Karasinek gibi hissiz.
Kim yaþar sevgisiz?
Sevmeden ve sevilmeden,
Yaþayabilir misin sen?
Ýnsana yakýþan her duygudan uzak,
Söyleyin, acýmadan, acýkmadan,
Ümitsiz; hanginiz yaþayacak?
Oysa insanlýða ve aþka dair,
Hiç duygu kalmadý,
Tek tek koparýldý benliðimden,
Ýnanýn, tiksinmeyi bile unuttum ben!
Huzur verir karanlýklar sessiz,
Geceleri olsun rahat uyur sokaklar,
Çöplüklerin bile sahibi var,
Sersefil berduþum ben, kimsesiz...
Výzýldarým geceler boyu,
Acýlarým boþlukta çýrpýnýr sahipsiz!
Ey çelik kanatlý sürüngenler,
En hafif esintide bile,
Karasinekler gibi sinerek,
Yaþamayý öðrendim ben.
Ve gördüm ki öðrenmiþsiniz siz de,
Yaþamayý sürünerek gökyüzünde.
Bakalým becerebiecek misiniz yarýn,
Yerin altýnda çelik kanatlarla uçmayý?
Necip Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.