DÜŞLERİM FİRAR

Anlaþýlan ben yine sürgün yemiþim.
Nedensiz ve sebepsizce.
Uykularým kaçýyor
Gözlerim firar.
Düþündükçe çýldýrýyorum sanki.
Aklým firar.
Çýðlýklar atýyorum sesleniyorum duyan yok
Sözlerim, sözlerim firar.
Bir anlayan arýyorum, bir duyan, bir dinleyen.
Ama yok iþte yok
Çareler arýyorum yok çareler yok.
Yokluklar içinde bir þeyler arýyorum.
Belki diye ümit ederek hala aranýyorum.
Ama yok.
Sen yine yoksun
Birden kendimi düþündüm nasýl geldiyse aklýma.
Aradým kendimi varlar içinde yokum.
Yokmuþum iþte yok.
Yokluklar arasýnda yitip gitmiþim öylece.
Çaresizlik desem deðil
Yok iþte kalmamýþ çare.
O gitmeler yok mu o gitmeler.
Birde o bitip tükenmeyen özlemlerin.
Aslýnda ne gitmeler içimdeki bu sensizliðe çare.
Nede o özlemlerim.
Göremediklerim den dolayý suçluyum
Gözlerinden sürgün yemiþ gibiyim ben.
Ben seni karanlýklarda ararken
Sen perdelerin gölgesinde saklamýþsýn kendini.
Aklým firar etti edeli
Ayaklarým alýþkanlýk yaptý sokaklarýna.
Bir zamanlar sen gülünce güller açardý.
Ve gözlerinde ýþýk saçardý
Yüzünde ise tarifsiz mutluluklar vardý.
Ne oldu birden neden bu yüz çevirmelerin.
Neden kapattýn pencereleri sebepsizce.
Neden
Iþýk dahi sýzmýyor camlardan, odalardan.
Bak þimdi ellerim üþüyor yine ayaklarýmda baþlar birazdan.
Kim bilir belkide son geliþim bu sokaða.
Ne olur ne olmaz bil istedim.
Seni çok sevdim.
Aklým firar etmeden.

Mehmet DEMÝR
22.11.2020 ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: