KİMSE YOK ANNE

KÝMSE YOK ANNE
Biliyormusun anne dün yaðmur yaðdý.
Bekledimki telefon gelsin.
Kapýlarý camlarý kapat
Fýrtýna var diyesin.
Telefon gelmedi.
Buna alýþamadým
Sensizliðe alýþamadým Anne.

Bahçede çam aðacýn dallarý kurudu.
Sen gelmiyorsun diye.
Güllerimiz seni bekliyor
Kýþ geldi hala senin için açýyorlar.
Yoksun artýk yoksun iþte
Yokluðuna alýþamadým Anne.

Bir fotoðrafýn Camýn önünde.
Etrafýný çiçeklerle süsledim.
Bir ara sarý ayvalarda koydum.
Her akþam bir çerað uyandýrýyorum.
Bekliyorum gelmiyeceðini bile bile.
Sensizliðe alýþamadým Anne.

Haný ali senin için
Gülleri öntarafa götürmüþtü ya.
O güllerin hepsi tutu sarý güller açtý.
Köþedeki çiçekde öyle.
Sensiz hiçbiri güzel deðil artýk.
Onlarýnda yapraklarý döküldü.
Sen yoksun Anne, boynum büküldü.

Bulaþýk yýkýyorum sen olsan kýzardýn.
Sabunu suyu çok kulandým.
Tabaklarý üstüste koydum.
Bir kaçý kýrldý.
Ellerim, dillerim titriyor.
Zayýf yüreðim titiriyor
Üþüyorum, sar beni Anne.

Seninle her gün dertleþiyorduk.
Derdimi dökecek kimse kalmadý.
Seni özledim hemde çok özledim.
Bu özlem çok derinde.
Karanlýklardayým
Sanki kör bir kuyudayým Anne.

Yokluðun hasretim oldu.
Hasretin yüeðimde yara.
Saçlarým beyazladý ana.
Elbiselerim tek renk,
Kara kapkara.
Sensiz dünyam karardý.
Güneþ doðmuyor pencereme
Bana yol gösteren yok anne.
Var olanlarda kendi derdinde.
Sen olmayýnca kalmadý kimse,
Kimselerde, kimse oldu kimse Anne.

7 Kasým 2020 Berlin Ali Koçak


Sosyal Medyada Paylaşın: