Sessizlik Zaman durur an durur vakti saati gelince insan durur artýk ne güler ne aðlar ne sesi çýkar ne gülümser sapsarýdýr kaskatýdýr kalkmaz kolu kanadý sakindir sessizdir herkes bir parça kendini suçlu gibi hisseder ona pek de iyi davranmamýþtým piþmanlýðýyla konuþur vicdanýnýn sesiyle ölümlü dünya neden ki kendi halindeydi zararý yoktu kimseye belki de fýrsat verseydim çok iyi arkadaþ olurduk zaman unutturur her þeyi insan deðiþmez zaman geçer an geçer vakti saati gelince insan göçer piþmanlýk fayda etmez giden gitmiþtir artýk
Yüksel Nimet Apel
5. Kasým. 2020.Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.