bütün günler kollarýný açmýþtý
o perþembeye koþtu
beklemedi nazlý akþamýn gelmesini
hayata erteleyip sabýrlarýný
dokundu sabahýn alnýna doðarak,
sessizce sokuldu yaþamýn kucaðýna
acýlarýný avuçlarýnda gizledi
sallanan beþiðine yatýrdý sancýlarýný,
göðsünde uyutarak uyudu her gece
kendi büyüttü kendi kalbini.
hiç baðýrmadý kundaðýnýn koynunda
uykusunu bölmedi penceresine konan kuþun
yalnýz çekti bütün aðrýlarýný
gurbete göçtü iki damla gözyaþý dökmek için
herkes kuru sandý göz pýnarlarýný
ve yuvadan havalanýrken uzaklara
kendi sardý kýrýk kanatlarýný
ne zaman konduðu yerden kalksa
hep acý çekti
ama belli etmedi uçarken
bu yüzden kimse bilmez
temmuz turnasýnýn kanat çýrparken aðladýðýný.
þimdi aþk cephesinde
gözlerini sevda hattýna dikmiþ
zamaný öldürüyor umut siperinde
avuçlarýnda eziyor kuþkularýný
kalbinin nöbetine koyup sevgisini
derin bir nefes çalarak havadan
son kez bakýyor
sol yanýnda sakladýðý sihirli aynaya
ve bir fiskeyle savuruyor yanan sigarasýný
dünün nasýrlý yýllarýna;
günü bekliyor
gün gelecek elbet,
güvercin kýlýðýnda konacak omuzlarýna bir düþ
bir kandýnda þafak
bir kanadýnda mehtap
çözecek yükünü kuþ diliyle
serecek ayaklarýna;
yani
susmuþ umutlarý pullayan eski rüyanýn izini sunarken i mge
nasýl iki lahit üzerinde filizlenmez ebedi renkler,
nakkaþýn ezberine sinmiþ lotus ismini hangi aþk niceler,
hangi terazi tartar ki durmadan büyüyen bir aþký
ve nasýl sevmez þiir gibi bir sevgiyi
ömrünü mýsralarda eskitmiþ redifler!
bundan böyle bütün aylar temmuz
bütün günler perþembe
her an sabah
her yer doðduðu þehir;
tarih de deðiþti bende
takvimler de
bir sözümle yýkýldý köhne dün,
kalbinde buldum sevgiyi
kalbime sürdüm,
artýk ne tanrýlar ölecek
ne de aþk,
ne derse desin Zerdüþt
aldýrmam
böyle buyurdu gönlüm.