ZAMANI DEĞİL

Kahpe zamanlarýn
Kuytu geceleriydi
Firardaydým
Kardeþ türkülerin, kol kola söylendiði
Sevginin
Gül tomurcuðunda sunulduðu, hayallereydi kaçýþým
Yaþamaya ve yaþatmaya idi inadým
Oysa, pusu kurmuþtu ihanet
Vurulmuþtum
Yok dedim
Þimdi zamaný deðil
Zamaný deðil ölmenin
Ben daha çocuklarýn
Gülüþlerini seyredeceðim
Ama vurulmuþtum
Kan doldurmuþtu geceyi
Sokak baþlarý karakoldu fakat
Kimse görmemiþti katilimi
Evli de deðildim oysa
Kýzým gelmiþti gözlerimin önüne
Gümüþ telli duvaðý ile
Baba dedi
Nereye gidiyorsun
Tuttu ellerimden
Ben yaþama tutundum
Katilim hala kayýp
Yýllar geçti üzerinden
Bir kýzým oldu
Hatýra aldým, duvaðýnýn gümüþ telinden
Sonra çocuklar gelip geçti ömrümden
Elleri yumuk yumuk, dizleri çamur
Ama, eskisi gibi kokmuyor, nedense ýhlamur
Yorgun ve umutsuz bakýþ gözlerinde
Yaramsa hala kanýyor
Bütün zamanlarýn en büyük isyaný yüreðimde
Çocuklar, gülmeyi hala bilmiyor
Ah (!) diyorum ah
Zaman, bir mum misali eriyor
Ben ölemiyorum
Kovulduðum günden beri cennetten
Bir efkarlý geceydi
Yaram aðýr
Katilim, hala kayýp diye biliyordum, neden
Rastgele yumruklar savurmuþum, demek ki karanlýða
Kiminleymiþ kavgam bilmeden
Boþuna deðildi oysa kavgam
Yaþamak içindi özgürlüðü
Bir çocuk gülüþünden
Þimdi anlýyorum ki
Katilimi içimde taþýyormuþum ben

Ýbrahim ÖNÜÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: