HOLOGRAM

Bir nihayeti özlüyor insan
Adýna kibir karýþmýþ duygularýn arasýndan
Sevgiye bezenmiþ bir ayrýlýðý arýyor.
Oysa ayrýlýklar bile muhkem tablolarda
Hologramlar içinden sesleniyor
“Ben kazandým” “Ben kazandým” diye

Kimsenin kazanmadýðý ayrýlýklar da vardý
Normal insanlar olabilseydik
Büyük hikayeler yazabilirdik
Ýçinde saflýðýn perdesi olurdu
Pervazlara sarkan bir yaðmur meleðini vurmasaydýk
Ýçimizdeki güneþ saati
Sessizce dönerdi baþa

Ayrýlýk olsaydý sevgiyle
Okyanuslarda sevilmeyi özlerdik
Gözlerimizde bir mavi merhamet
Hayallerimiz bile özlerdi hayal etmeyi
Bir kadýný
Bir gülümsemeyle hatýrlamak gibisi yoktu

Hayat kararlar üzerine kurulmuþ
Yassý bir yarýmadaydý.
Kalp baþlý baþýna kuralsýzlýk
Kazandýn demeliydi kader
Her zaman aþk kazanýrdý oysa.

Bir nihayeti özlerken insan
Tekrar doðacaðýný bilemiyor güneþin
Oysa aþk, öyle parlak ki
Her duygunun kör olduðu aydýnlýkta
Ayrýlýklarý bile umursamýyor insan.


Ahmet Serdar OÐUZ

Sosyal Medyada Paylaşın: