DİLEMMA XXIV
Ýnsan aðrýlarýndan kurtulur.
Bilse hakimane bir andýr feryadý.
Saklasa kelamý dudaklarýnýn ucunda,
Ýnsan aðrýlarýndan kurtulur, kalbindense asla.
Ýnsan, kalbi varsa ökseye yakalanmýþ,
Fikirsiz kalmýþsa üstelik,
Gövdesi deðiþmeyecek aðaçlar gibi,
Ya büyür ya ölür.
Kýyamda da olsa,
Rumuzu budur aþkýn.
Ýnsan bile bile,
Büyütür bir çiçeði uçurumda,
Hayatýndan kovulurken kiþiliði.
Uçarý bir çocuk gibi,
Kaldýrým kenarýnda yürür.
Soyulsa da dizleri,
Yeninden koþmayý býrakmaz.
Bu yüzden;
Bir çocuðun oyun peþindeki hali,
Bir aþýðýn, aþk karþýsýndaki hevesiyle aynýdýr.
Býkmadan yürür,
Her gün ayný maceranýn,
Yeniden yaratýlan tutkusuna.
Ýnsan sevdiðinden kurtulur hakeza.
Bilse zalimane bir andýr öfkesi.
Saklasa nefreti kalbinin ucunda,
Ýnsan aðrýlarýndan kurtulur, kalbindense asla.
Ahmet Serdar OÐUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.