Ýkimizde de yok bu güç , deðil mi ? Onca geçen güzel vakitten sonra , Ayný yaðmurun damlalarý deðilmiþiz gibi , Uzaktan uzaða yalnýz bir bakýþa mahsur... Yok , biliyorum. Ne senin gözlerime bakmamaya , Ne de benim senden uzak kalmaya... Meðer ýsýttýðý kadar üþütürmüþ sevgi , Kül olup gidince bütün odunlar , Yanacak bir þey kalmazmýþ. Ýkimiz de üþüyoruz ama ne çare , Ya sarýlýp birbirimize , öldüreceðiz soðuðu Ya da sarýp sarmalayýp o öldürecek bizi. Caným yanýyor saramadýkça seni. Sahi , hiç caný yanar mý sevilenin ? Seveni üzmemek pahasýna , Emin olmadýðý duygularýný saklar mý , Yüreðini kanatýr mý , yanýt bulamýyorum. Uzun bir süre bakma gözlerime Kalp ya bu , tutulur belki Yaðdýrýr yaðmuru göz pýnarlarýndan. Nasýl inandýysan öyle git Yoksay beni , çýkar hayatýndan. Belki bir süre sonra temelli çýkarým , Adýmý bile hatýrlamazsýn. Hatýrlanacak þeyler varsa , Onlar da sýcacýk anýlarýmýz ; Býrakalým bizden bize sadece onlar kalsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
eylülünsonyaprağı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.