ey
C'est la vie
sen ,
bir okyanus kadar sonsuz ;
Bir yýldýz gibi eþsiz.
Anlamýyorlar seni.
Kimse anlamýyor ,
Benim anladýðým gibi.
Raflarda kaybolmuþsun ,
Üzerine biriken tozlardan mýdýr ,
Kenara atýlmýþ olmandan mý
Ýnan bilemiyorum.
Bilemiyorum neden uzanýp da seni ;
Kurtarmýyorlar , içini okumuyorlar.
Fakat ,
Ben gördüm seni.
Bu minicik ellerimle uzandým ,
Senelerdir titrememiþ ,
Dokunmayý unutmuþ ellerine.
Anladým seni ,
Sen farklýsýn dedim , herkesten farklý.
Hayat sana kötü davranmýþ ,
Gülmeyi unutturmuþ ,
Gözyaþlarýný kurutmuþ.
Yorulmuþsun artýk.
Belki bir anlýðýna inandým ,
Kalbini onarabileceðime ,
Yaralarýný sarabileceðime.
Sen beni sevdin ,
Ben senden kaçtým.
Sen beni sev dedin ,
Yapamam dedim.
Ben seni hep sevdim aslýnda.
Ama sen hiç farketmedin.
Belki de senin istediðin sevgi ,
Benim sana verebileceðim sevgi deðildi.
Bana inandýn.
Seni iyileþtirdiðimi sandýn.
Ýþte geri geldi dedin ,
Uykularým , gülüþlerim , hüzünlerim.
Ýkimiz de yanýldýk.
Ne ben seni iyileþtirebildim ,
Ne de sen benden vazgeçebildin.
Üþüdüðümde sarýp sarmaladýn ,
Bu kýþ yoksun.
Hüzünlüyken sana sarýldým ,
Son hüznünde ben yokum artýk.
Güzler bizsiz geçecek.
Yapraklar düþecek , eðilip almayacaðým.
Tatlý bir hasar belki bende býraktýðýn.
Ýnan sana çiçek açmak isterdim ,
Ama sen sonbaharsýn.
Ben sana zarar veriyorum.
Ben beni öldürene ,
Kýþa aidim.
Sen ise sonbaharýn son çiçeðine aldandýn.
Keþke baþtan uzak dursaydýk.
Bendeki tatlý hasar ,
Sendeki kanser.
Sen hep haklýydýn.
Belki de böylesi daha iyi ,
Ýçindeki acýyla seni daha fazla yýpratamam.
Son yaprak düþtü , eðilip almadým.
O yaprak senin ,
Evrendeki toz taneleri kadar küçük ,
Kalplerimizdeki sevgi kadar deðerli.
Ben yanlýþ insana aþýk oldum ,
Sen ise yanlýþ zamanda aþýk oldun.
Son defa býrakýyorum elini ,
Beni asla unutma ;
Kurumuþ olan gözyaþlarýn bende.
Nasýl olsa ,
Ýki küçük toz tanesiyiz ,
Ýþte hayat dediðimiz koca evrende.
Sosyal Medyada Paylaşın:
eylülünsonyaprağı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.