Akýlda kalan hinlikler, Bazen tomarlarca binlikler Ýnsanýn, insani yoldan çýkaracak belki hayal gücüne sigdiramayacagi bir dünya özlemi. Dünyayý ne sandýklarýný hep merak ederim. Neden daha fazla sahte insaný tanýma çabasý, siz buna layýksanýz, paranýn yenmedigini mi anlayacaksýnýz diyesim gelir. Kýrýlan kalplere geri dönmeyi bilip, ona sahte güveni sevdirip kendinizi geri alabilecek misiniz mesela? Oysa niceler vardý ki hali niceydi. Hatýrlanasý özlü bir cümleydi. Ýyilik yiðitliðin þanindan, yoksulluk, paylaþýmýn sessiz bereketindendi. Arsýz insan güçlü, dilsiz insan güçsüz oldu þimdi. Ne kadar çoktu ki insanoðlu kendine bir de topluluk seçti. Aynada gördüðü yüzü kendine sormayý unuttu. Ýnsanlýk vardý da kendi niye yoktu? Gösteriþ kaygýsý baþkasýnýn görmesi, onu en iyi anlatacak yalana kendisinin dahi inanma çabasýydý. Bir yere ait olma çabasý, üretkenliðini yok saymasýna kabildi. Tanýmadýðý kiþiyi egosuyla itham etti, sahip olmadýðý onca yeteneði yerdi. Sevmeye korkar olunan travmatik hikayelere manzume eser denilip vitrinlik ibrete yem dahi oluverdi. Yok bunun ucu bucaðý, yanlýþý doðrusu herkesin farklý olunca, karakterleri, virüsleri ayýrmak da zorlaþtý. Utanmazlýk da kol gezerken bir yandan , sosyal mesafe kuralýna uyalým lütfen :)
Sosyal Medyada Paylaşın:
NumanErkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.