Boþ ver diyordu vara yoða acý çekiyordum kýzýyordum nasýl olur diyordum boþ ver. sonra isyaný kamufle için dürtmesi gibi dokundu sözü þekli bozulmalýydý niyetin gizli kalmalýydý her þeyin özü boþ ver. topuk sesine kadar bir þartlanmýþ yürüme gülümseme de istedi benden sadakamý boþ cebine koydum aldý. yükün sahteliðine dönüp bakmadý öyle razýydý ki almaya boþ verse olmayacaktý Hep zifir bakýyordu geceleri hiçbir ýþýk ruhuna nüfuz etmemiþçesine ne zaman karardýn bu kadar diyecek olsam? boþver demeye hazýrdý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
NumanErkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.