RÜZGÂR MERDİVENİ

Gizil zamanýn gizil korkuluðunda
Öpülen tenin ýlýklýðýndayken baharýn izi
Ve henüz daha ayak izlerimin sesi dinmemiþken rüzgârýn merdiveninde
Yalnýz bir ökse otu gibi küskünken aþk!
Hem kendine,hem o nehre !
Nehrî bir yalnýzlýk doldururdum çeþmeden,
Avuç içlerimde saklardým o kýrýk yalnýzlýðý !
Kadehler uzun ýlýk ezgisinde rüzgârýn
Ürperen bir þarkýyý söylerdi.
Ve ceplerim ve ellerim boþ kalýrdý...
Camýn yüzünden buðulanan zaman ve ak sütü annemin,damarýmdan durmaksýzýn akardý,rengi kýzýl saçlý kadýnýn gözlerine benzeyen,lacivert kuþlara el sallardým penceremden.
Tüm dünya bana bakardý.
Zaman,sonsuzluk ve aðýr aksak ritmli ,körpe bir nehrin gölgesinde bir kadýn kalakalýrdý.
Zamansýz ahýn
Ahsýz zamanlarýn özlemi düþerdi içime
Gözlerim ,yollara düþerdi ,menzilsiz bir kavrayýþla tutardým göðü saçlarýndan
Tanrý þaþkýn,bana bakardý....
Aðrýmýn yerini bilmezdim
Yaramýn yerini bilmez
Kan revan bir ölüm düþünmedim ben
Düþlerimin prenslerini kaybedeli çok olmuþ olmalý,yaralýyým
Biri vursun artýk beni
Karalasýn biri,bir þeyleri þu deftere...
Sessizlik,iliklerime iþledi
Susmaya,uslanmamaya kararlýyým...


22 Mart 2016-8 Ekim 2020

Sosyal Medyada Paylaşın: