Gülce bakýr bir bahçede soldu gün Kulaðýmda uðultusu rüzgârýn Hiç solmasýn istedim gün ve güne eþ yüzün Bakýr cezvelerin deminde çözülen büyü ahýnda taþan gönül hiç eprimesin soluk kumaþlar gibi Hiç solmasýn istedim ben sadece dün Altýn taçlarla þaha kalkmýþ kadýnlar gidiyordu,gülizar gönüllerde saklýydý sevgi Yüzünü hiç görmediðim düðün Yalvaç bir ruhta kehribar ruhlar evriliyordu göðe Gökte bir yalnýzlýk ki sorma Vedasý eksik kalmýþtý rüzgârýn Rüzgârý eþsiz kadýnlarla sevdim hayatý ben Paha biçilmez düðünlerde söylenen ahlarda kaldý adým Göðün yere bakan yüzünden gülümsedi güneþ Güne eþ yüzünde sevdim hayatý ,en çok tozlu kitaplarýn sessizliðini Sabaha kadar dinleyebilirdim sesini Ninni gibiydi sesin Anne gibiydi sevgin Sabahlara çok vardý Akþam oluyordu Ben zamaný bekledim. 6 Ekim 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
mimoza2023 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.