Yok Zaman Sevdalısı
Sevme beni,sevme!
Aþk yok zaman sevdalýsýydý. Yok olan zamanlarý doldurmak,anlam katmak,insanlara varlýklarýný ispat etmek için doðmuþtu. Tanrý aþka gebe kaldýðýnda,ölüm henüz daha çocuktu.Aþk ki suya yazýlýydý,safirdi,bir görünür,bir kaybolurdu.Ýkimizin adý gibi buðulu olduðundan,camlara kazýrdýk ruhumuzu.Çaðlayan ýrmakta durgun birer gölge olarak kalmaya mahkûm olmamýþtýk iyi ki...Ýyi ki güneþ hareketliydi,doðurgan ve sýcaktý.Yaz bahçelerinde yürürken ,kiraz çiçeklerine rasgelirdik ,içimizdeki aþk ve biz,üçümüz,rüzgâra þapka çýkarýr,selâm gönderirdik...Kan revan aþklara yer açan çiçek tarhlarý çekingen geri adým atarlardý,yeryüzü çatlayabilirdi çünkü,tüm dünya bir volkan patlamasýndan korkar olmuþtu.
Tarlalarda gelincikler dizili
papatyalar,bambaþka, bambaþka. aþka gülümsüyor...
Çýðýrtkan bir kuþ ötüyor dalýnda bir aðacýn, kuzgunî gökyüzünde alacaklý karga kuþlarý
Savaþçý ve düþman! Gözetliyorlar atlýlarý...
Aþka vuran rüzgâr gülünde gülümseme
Hep aþka,hep aþkla,hep aþkta vurgun yiyor...
Söðüt dalýnda kuruyan ahir zaman savaþçýsý
Kule diplerinde top tüfek atan yolcu,
Ayaðýnýn biri yok olmuþ asker,ayakkabýsýz sýzýsý...
Harlanýyor kavruk dal harman yerinde
Yok ki silahým,kime ne
Kime ne
Suyun sesinden
Su kanýyor içine,hep hep hep hep içine
Kime ne
Kýrmýzýdan,lacivertten
Tenimin kahve tadýndan
Kime ne...
Sessizliðin kuyusuna bilgeliðin ipiyle inilse de
Sessizlik es verdiðinde durulur öylece
Yok zamanlarýn maðaralarýnda taþ topluyor çocuklar
Top oynuyor kadýnlar
Kime ne
Çatal dilini uzatmýþ bir yýlan týslar da týslar
Kar yaðmýþtýr toprak zamanla örtülü
Zamanýn alnýnda kan!
Ölüm toprak altý viran bir divan
Þiirde rüzgâr gülü
Kim bilir, kaç kahkahayla kýrbaçla anýyý, durup durup yaz diyor
Ellerimiz kanlý,su büyülüdür ,saat hep geç kalacak an’a
Dilimde pas,saçýmda kil,ellerimde ayaz durup dururken,
Beni benden alan gülümseme,karþýmda duruyor bak,bak da gör
Ama aslýnda kime ne
Ayaklarýmýn çarpýklýðýndaki yerçekimli þarkýyý ve beni dinle
Lacivert gel gitlerin usunda doðan uyku ben, beni dinle
Ýçimin þarkýsýnýn
Kalbi ruhunda atan çocukluðusun,aðlama ,naftalin kokulu yastýklarda
Gün yenilecek geceye
Savaþ,barýþa yenilenecek
Karýnca izlerini takip et,çöl gölgelerinde dikenler sararsýn
Bir serap doðusunda güneþ parýltýsýnda bir ceylan baksýn bana
Sonra renkli bir þarký...
Sonra renkli bir balon
Pamuk þeker al da gel,gel günüm aydýnlansýn
Gel çocukluða kuþbakýþý bakalým
Buzullarýn ortasýndaki yolda tutunalým biz aya
Çaðýrýyorum seni alevler içinden
Gel ki yansýn gölgem
Gel ki daðýlsýn ten
Gel ki teninde ýlýnsýn terim
Gel!
Ben,sensiz,o cennete,nasýl giderim...
9Ekim 2019-9 Ekim 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.