Adsız şiir

-Proleterin Adsýz Çocuðu_
Proloteryanýn Çocuklarýna Ýthafen...

Soðuk sularla
Yýkanmýþým doðduðum gün,gonca- güle evrilmeden henüz önce
Duvarda örümcek aðýdýný örmeden
Aðustos böceði odama girmeden
Önce çýðlýk atmýþým yuva dediðim evde
Ne anahtarým varmýþ
Ne gözlerimde büyüttüðüm bebeklik fotoðraflarým
Annemin, kalbinde unutup,doðuramadýðý,alýp da veremediði-
" soluðum"ben - dünya içinde,burukluðum...
-rüya içinde...
Karýncalar korkmuþ sesimden
Ölümü sevseler de ,ölümden korkutmuþum tüm böcekleri,yarasalarý,tren seslerini,raylarýn gürültüsünü,o ürkütücü düzeneði,tünelin ucunda görünen ýþýkta, "varlýðýma" soyunurken
Kör olmak istemiþ herkes
Ben "üryan" kalmaya yeltenirken...
Yaz gelmiþ ruhuma,gitmek bilmemiþ...
Kýþ ruhumun içkin sesiydi ya hani,duyan olmamýþ benden baþka...


Yuðdu beni annem
Masumiyetimin izi umuttu,
Tanrý cellad göbeðimin çeperinde unutmuþtu gölgesini
Anladým yýllar sonra
Sonradan tanýmak kendini
Kendin diye bildiðini !
Zormuþ
Anladým !
Kim bilir "kendi"mden kaç zaman sonra, anladým -gerçeðimi-

Biri buduyordu gül aðaçlarýný
Gonca saðanaðýnda ýslanýyor, gözünüzün burgacýnda saklanýyordum

Adým "*apieceofrose"’du kendimi bildim bileli
Ne güller anlýyordu beni , ne siz
Gölgesi eksik bir "gül aðacý"- oluyordum yurtsuzluðumda,
Sonsuz boþlukta bir ev arýyordum kendime anneli
Yorgan döþek yatacaktým,bir bilseydiniz
Bilseydiniz,kýrk gün kýrk gece aðlayacaktým
Nereden bileceksiniz...
Aynasýnda kendini saklayan güz hikayelerinin sarý yapraklarýna aþýk oluyordum

Tekil ve sessiz aþklarým vardý cebimde
Ellerimi hep ceplerimde saklýyordum !

Güneþ saklýyordu aynalarý
Gözbebeklerim ceplerimde !

Tanrý’ya ulansýn diye gölgesinde dinlendiðim çýnarýn köklerinde
Baltalarla dost, kavgalara aþina olamadý çocukluðum
Köksüz bir aðacý kim sevebilirdi ki....

Daha süt diþlerim cebimdeyken

Avcý olmayý nereden bilecektim ki ben

Daha yüzüm henüz yüzünüze ayna tutmamýþken ve aynam kýrýlmamýþken
Nereden bilecektim,aynalarýn da bulanýk olabileceðini,akar sular gibi ,kýyýlara vurabileceðini
Yeniden,yeniden,yeniden...


Ýyiliði bir taç gibi taþýdým baþýmda
Yüzünüzde yüzümü yuðduðum "aynayüzleriniz" vardý sizin
Aþýk olduðum sözleriniz vardý
Sesinizi yok saydýðýnýz ecelere kurban ettiðiniz "sahte sözcükler" parýldardý kör hançerinde ayýn,
Ay gecede,gün aydýnlýkta,ben "sizde" yalnýzken
Durmuþ bir saatten farksýzdýk...
Durmuþtu trenler ,raylar ölüydü
Þileplerin makine dairelerinde uykuya dalmýþ çocuk iþçileri savururdu dalgalar
Onlarda da ayný özlem olurdu
Tanrýsýz,ekmeksiz ve aç olurlardý.
Ve
Kalbimi kalbinizde temize çektiðim mavi-donakalýrdý-
buzsu bir laciverde takardým kuyruðunu yýldýzlarýn
gece sonsuzluða akardý...



Annemin yürek kafesine hapsolmuþ adým-nereye gitti þarkýlarým...


..........anlaðýmda birer sayhasýz sanrý,ninnisiz masal gibi yapayalnýz durur yalnýzlýk kuþu,rüzgârýn çakýl taþlý mevsimi,yaz bahçesinde,ýrmak kýyýsýnda,adý nehrî güzellik olan kadýn ,uzun kýzýl saçlarýyla çýplak yýkanýr,ölü gözlerini kargalar oymuþ,utanýr...///

nereye gittiniz,nereye vardýnýz,kayboldunuz birer birer ve
tek tek
diye sesleniyorum nihayet....


........(ardlarýnda limon çiçeði kokusunu býrakýp,
nereye gittiler…. )

Haber edin göçmen kuþlardan
Ýyilikten, saðlýktan haber edin
Yaðmur gözlü kadýnlardan
Müziðini yitirmemiþ mezarlardan haber edin!
Ninnileri özledim ,üstüme gelmeyin,sessizliðin caný sýkýlýr,ayarý bozulur saatlerin,yaþamýn kulaðýna su kaçar,öksürük tutar Tanrýyý,sonra bir tufan,bir tufan,izleyin....

Ayýn gümüþî rengi düþerken suya, yýldýzlarýn kuyruðuna binsin yalnýzlýk ,deniz
Kayalarda dinlensin dalgalar ...
Kýyýlarda -an- dinlensin
Annem kucaðýna alsýn beni yeniden
Göbek baðýna baðlasýn
Yurtsuzum,evsiz ve yoksul
"Adsýzým" o yüzden
Gül bahçesi daðýldý çoktan
Yaðmur yaðýyor usuldan
Çocuklar ,öksüz mahkûmlarý yeryüzünün
Volkan sesli bir eþsiz sessizliðin boran yüklü bulutlarý
Rüzgârýn dostlarýdýr onlar ! Onlar beni eylesin....
Beþiðimi onlar sallasýn,tabut bedenlerinden çýkan kor alevlerlle alazlansýn dünya
Bu dünyanýn lâvýnda lâv eylensin tüm kurallar
Yer gök dinle/n/sin...



Beni alýn yeniden
Beni yine annemin rahminde yýkayýn
Öleceksem orada öldürün, en derin/in/de
Usulca varayým geldiðim yere...

Kesmesinler göbek baðýmý en masum yerinden yeniden,bir daha,asla!…
Annemin duldasýnda saklýdýr çünkü yaðmur,güneþ ve o ürüzgâr þarkýsý

Zulamda süt diþlerim saklý kaldý !
Ben ! Yaðmur olmaya gittim...

Sayhasýndayým zamanýn yalnýzlýðýnýn
Adsýz kahramaný olmalýyým yitik yýlký atlarýnýn

O zemheri kýþýn el yakan yýkýcý ormanýndaki çam aðacýnýn iðneli dalýyým… !

Yeþile çalan gözlerinin g/izini ver bana anne ve anne bildiðim tüm sevgililerim,siz de dinleyin.
Uzaklara gidin ondan sonra !
Yaðmur sizi bekliyor ,bulutlarýn arasýnda!

Gidin!
Ardýnýza bakmayýn bir daha ...

1 Ocak 2015-3 Aðustos 2020-Gülgün

*apieceofrose:Bir tutam gül-Ýng.
Sosyal Medyada Paylaşın: