Çocukluk

*Gözlerin gözlerimde yaþýyorken ölemezdim
Bir kez görmüþtük çünkü seninle birlikte kiraz çiçeklerinin gülümsemesini
Bir kez ölmüþtük
Kanatsýz çiçeklerin kozasýndan akan kirli geçmiþin ardýndan akan tan ayazýndaki güneþi,gülmüþtük...
Tan ayazýndaki þeffaflýkta parýldayan narý da görmüþtük,Öyleydi,güzeldi,öylesine güzeldi heybetli ay ki yýldýzlarla oyun oynuyorduk biz denizin kýyýsýnda
Suya bir þiir okuyordum ben
Su oluyordum
Dizeler boþalýrken,dizleri çözülüyordu tanrý kuþlarýnýn,sahipsiz gecede.
Kimse bilememiþti,görememiþti umudu yakamoz boyalý zemheride
Yine kýþtý ! Kýþtý mevsimi yaralarýmýn.... !
Toprak dosttu,dost olmuþtu zülfikârýyla bakýþlarýnýn ...
Bizler çocuktuk,kalplerimiz taþ olmamýþken daha...
Ve yeniden biz sanýyorduk,inmeli geçmiþte,ivmesiz koca bir yalnýzlýða tutunurken...
Tüm rüzgârlar felçliydi sanki,tanrýnýn yokluðunda

Söz uçup gidiyordu.
Töz uçup gitmiþti,
Geceydi ve geceyle yarýþan kuþlar henüz daha ölmemiþti
Biz, biz olduðumuzda....
6-10 haziran 2015

*ÝSTERSEN HÝÇ BAÞLAMASIN-YENÝ TÜRKÜ-ÞARKI-
Sosyal Medyada Paylaşın: