Kayıp Umutlar

Yakamozun denize vurduðu berrak ýþýltýnýn
Gecesindeyim
Martý çýðlýklarý çoktan kesilmiþ
Ahþap pencereden inceden bir esinti

Uykusuzluðun þerefsizliði
Yine üzerimde
Ensemden aþaðý
Bronzlaþmýþ tenimi okþuyor

Solumdaki sokak feneri
Yavrusunu seven
Anne kediyi ýþýðýnda yakalýyor
Ýnce perdeler arasýndan izlediðim

Elimde tuttuðum bir bardak yýllanmýþ þarap
Ojemin renginde olan
Dökülen kanepemin üzerinde oturup yudumlarken

Üzerimde
Yýrtýk, çeyizden kalma ipeksi
Zifiri gece gibi siyah dantelli geceliðim

Dalýyorum

Deniz kýyýsýndaki dalgalar koya vururken
Kara kuðunun yasý geliyor aklýma
Bitmek bilmeyen sözler
Acýsý dinmeyen yaðmurunda

Göçebeyim
Düzensiz yaþar oldum

Kifayetsiz, yara bere halimi seyrederken
Damla damla sineme damlýyor deniz suyu
Tuzlu, yaramý açacak þeklinden
Sakiden damlalar

Daðýtmakta beni firari gönlüm
Tavan arasýnda
Farkýndayým

Büyükbabamýn
Resminin beni izlemesi
Cebinde köstekli saatini
Yaðlý boyasýnda, beynimde çalýyor

Ýnceden, derin bir sýzý bendeki
Notasýz çizgilerin üzerinden çalýyor
Sanki garip bir semazen gösterisi

Mýsralara sýðamaz
Gebe kadýnýn
Doðuramadýðý bebesi gibi
Sancýsýný çekiyorum sanki

Doðursam da kurtulsam
Bari o zaman yalnýz býrakýlmam

















Sosyal Medyada Paylaşın: