Bazen eklem yerlerim acýsa da
Tepeden týrnaða
ölümcül yorgunlukla.
Durmadan konuþan rüzgâr
öðretir sessizliði bana.
Kendine batan kayýk gibi
ömrümü yitirdiðim kýyýda.
Annemi görürüm
ölü dalgalarýn unuttuðu doðada.
Tekil ayak seslerinin
çoðul yalnýzlýðýnda
içime yatýrýrým sesini
Geceler gündüz olur
düþlerimde.
Yeryüzü demetinden
çiçekler toplarým
anne renginde.
Soluklanýr yaralarým
uçuþtukça polenler.
Upuzun bekleyiþlerin
seccadesinde..
Kucaklarým öpüþünü
ezik yaban çileði gibi.
Zamaný tutar kalemim
Toprak döþeli sarayýndan
baþýma taç olur
yok(sun)luðunun güzelliði.
Fosilleþmiþ bir dizede
Açtýrýrken eylül
ezan çiçeklerini..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.