þimdi üstümde kalmýþ ellerini topluyorum bakýþlar atýyorum karanlýk odalardan kalmasýn ruhun en derinindeki iz bile soyunuksun gün altýnda þimdi seni böyle görüyorum kuþlarýn söylemesine gerek yok süzgecinden geçtim zamanýn
bahar yalancý güller takarken baþýma kendi ýslýðýmý duymamýþým iþaret gönderdiði yerde bir perinin su içiyorum sanmýþým elime almadan maþrabayý sokak çeþmesi baþýnda
izin vermiþim esmesine kavak yellerinin geçip gitmemiþim geçtiði yollara tükürerek saf, bir esintinin peþinde yüzüme deðen bir damla güneþe kabul demiþim bilmemiþim evren’de daha kaç güneþ var
piþmaným o kadar..
02. 03. 2020 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.