Aðzýmda bir akide þekeri
emerek çekiyorum içime dünyayý.
Kaldýrýyorum bakýþlarýmdan
hüzün rengi nakýþlarý
Ölümcül kuyulardan
çekip alýyorum düþselliði.
Kaðýt duvar oluyor kaleme
Çiziyorum mat ufuklara
gümüþlü sabahlarý
altýn akþamlarý.
Kesildikçe ayrýntýnýn rengi
alevli bir ýþýkla
Umudun mavi-beyaz haritasýnda
Esniyor aydýnlýk yaný baþýmda
toprak yollar içimde çoðaldýkça.
Sonra ölüm
ölümler geliyor aklýma.
Sona eriyor
yeryüzündeki saltanatým
iki çeliþki arasýnda
duraksýz kýpýrdadýkça korkularým.
Bilmem kaç bin kalorilik gururu
býrakýyorum bir kenara.
Diyorum ki;
gülden iplerle baðlanýp
atýlmadýk mý kaç kez
o girdaplara..
Unutulan elde
yýkamadýk mý o selamlarý.
Süründükçe alnýmýzýn çizgilerine
karlý dallardan karanlýk
Ayýp bir söz gibi yürümedik mi
kalemden daha bakire olan þiirlere.
Gözler açýk olsa da
durdura bildin mi düþlerimizi
ey gece..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.