BİR UFAK TAŞ
BÜYÜK KIRGIZ ÞAÝRÝ KOCOGELDÝ KULTEGÝN’ÝN KALEMÝNDEN ÇEVÝREN KALMAMAT KULAMSHAEV
Bahtýna versen deðer... Kâr yanýna!
Koþanlar, saðlýk katar saðlýðýna;
Bu yüzden Or-An’daki iþbu orman
Her sabah koyulaþýr, vay canýna!
Bakarken Türk kardeþe engin kalpli,
Düðümlü sorun çýktý temsil þart mý?
Uzaktan Kýrgýzlardan getirilmiþ
Atýlgan asil atým, ben bir sanki.
Ne denli çevik idim, çok felâket,
Duruldum bugün bende yok hareket.
Ufak taþ - bot içine kaçmýþ olan
Tosluyor boða gibi... Yok nezaket.
Zorlandým, deðiþtirdim meramýmý,
Düzgünce veremedim selamýmý.
Hýzlansam, yuvarlanan ufak taþýn
Boynuzu deþecektir tabanýmý.
Amansýz botumdaki taþým dahi,
Halletsem sakinleþir, caným dahi.
Kaçsa taþ, rahatlarým ara sýra,
Boþluða botla ayaðýn yanýndaki.
Baskýyla var gücümle karþýlaþtým,
Koþarak onlunla da kas sýnaþtým.
Sýçrayýp boynuz atsa boða bana
Sürçerek tökezledim, kaldým þaþkýn.
Tek ayak yürüyemez, sað olsan da,
Þans gider o ayaktan hak yollarda.
Ayak bað’ olan ufak taþ misali
Galiba bir kiþi var tâ obamda.
Kabulü þart mý illâ bir anlamýn,
Bendeniz bir neferi Kýrgýzlarýn...
Yine de bir vakte dek, ite kaka,
Birlikte felâketten kurtulalým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.