Deðildi oðlum böyle eðri büðrü bir sýrýk; Böyle mýymýntý, böyle pýsýrýk, Sesi gür çýkan, Özgür bir adamdý baban. O, istemiþse, Dururdu akan sular, Kesilirdi esen rüzgâr. Dik ve muktedir bir adamdý, Anlayacaðýn baban da bir zamanlar…
Hani oðlum, Kibir sahibi, insanlar vardýr, Hatýr gönül tanýmaz, Duvar gibi soðuk; Selamsýz sabahsýz yaþayan güya varsýl insanlar, Fakir olan onlardýr asýl! Þükür, olmadým öyle biri; Ve yüzünden bin parça düþen, Kasvet yüklü biri de… Aksine içi dýþý þen, Hoþ sohbet, kafadar bir adamdý baban. Elin üç koyunu, beþ keçisi onu etmezdi alakadar, Soðuklar üþütmez, korkutmazdý karanlýklar, Çünkü sýcacýktý yuvasý, Güneþi vardý yanýnda düne kadar…
Necip Zeybek[ kalin ]
Bu þiir de "Yaþadýðým Yer" gibi "Göç" þiirinden koparýlmýþtýr. "Göç" Bizden önceki kuþaðýn yaþantýsýný, hayata bakýþýný ve ölüm ve sonrasýyla ilgili inancýnýn anlatýldýðý öyküsel bir þiir"dir.Uzun bir þiir olduðu için pek çok okuyucu sonuna kadar okuma sabrýný gösteremez düþüncesine kapýldým ve ana metnin dýþýnda bir kaç tane daha yeni metin oluþturarak her bölümü yeni bir þiir gibi farklý adlarla yayýnlama kararý aldým. "Göç" þiirim baðýmsýz ve anaç þiir olarak sayfamda yerini koruyacaktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.