ÖKSÜZ EBABİL

sayfalara sýðmadý
bir yangýn ihtimaliyle
hazýrdým yakmaya sözcüklerimi
ihtimal ki yaþýyorken
bir tesadüfün körpe dokunuþuydu
seyrek dokunmuþ hüzün
yanlýþla sýnanmýþ doðrularda
bir ýssýz yokluktu tarihimiz

ben eski masallardan bir kuyu
kuyusunda suyu küskün bir yusuftum
sýrtýmda kaný yorgun hançerlerle bir yazgý
yazarak eskittim kuþ çýðlýðý sancýlarýmý
dokunduðum ne varsa güz sayýklýyor sessizce
bir kum tanesiyim biliyorum
bir ben fazlayým bu heyelan sessizliðinde

zaman aðýrca düþüyor sarkacýndan
bir hiç kimseyim kendimin içinde
kabuðu çatlamýþ bu dünya
cinnet rengi kanýyor suskun intiharlarda
dolmayan boþluklara konuþuyor dilim
ah! uykulara düðümlenmiþ eþkýya sorular
çýplak ayaklý bir avludur yeryüzü
anlatamam, yanar nefesim.

telaþlý bir kýrlangýçtýr gökyüzü
yalnýzlýðýn gergefinde yaðmurlarý sayýklar
elinde hüznün en taze hasadýyla
mevsimsiz cemrelere düþer babam
öfkesini demlediði bu hayat
firari bir rüzgar olur alnýnýn ovasýnda
solarken gölgem kar ayazýnda
uçamaz, yorgundur sevdamýn öksüz ebabili

hep yaralý bir kuþ sesiydi boþluk
tavan arasý yalnýzlýklarla kol kola terk edilen þehir
uzak bir menzildi seni sevmenin köz yangýný
kül tadýydý içtiðimiz gül rengi þarap
yorgun denizlerin yalnýz mavisiyle
yanýyorduk nasýlsa
yüreðimiz aþk cenklerinden arta kalmýþ
isimsiz bir sokak ölüsüydü.


Latif Köybaþ




Sosyal Medyada Paylaşın: