MAALESEF İNSANIM

Keþke bir güneþ olsaydým, doðsaydým
Akþam olduðunda batmaya razýyým
Bir tek yaprak olsaydým sapsarý, kupkuru
Var gücüyle tutunduðum dalda, sonbaharda
düþmeye razýyým
Koca gövdeli, yemyeþil, mis kokulu,
Etrafýndaki her þeyi gölgesiyle kucaklayan
Heybetli bir aðaç olsaydým
Sonrasýnda düþüncesizce kesilmeye bile razýyým
Keþke bir bulut olsaydým
Oradan oraya giden, istediði her þekle giren,
Çok yükseklerde gezen bir bulut olsaydým
Zamaný geldiðinde daðýlmaya razýyým
Gökyüzünden topraða düþen
Bütün nimetleri yeþerten, bolluk, bereket getiren
Ýnsanoðluna su olan bir yaðmur damlasý olsaydým,
Yaðsaydým keþke.
Tek bir taþýn, bir karýþ topraðýn üzerinde,
Yeni doðmuþ bir bebeðin süt kokulu gýdýsýnda,
en masum yerde kurumaya razýyým…
Sosyal Medyada Paylaşın: