Tiyatro ve Üstat
Eski gibidir bazen hayat.
Gelecek geçtikten sonra eskir yaþanmýþ her anlar,
Belki bir fotoðraf karesine hapsolur anýlar,
Bazen de gönlünün baþ köþesine sultan.
Saat geldi mi perdeler açýlýr!
Saat geldi mi perdeler kapanýr!
Gözler görür veya görmez,
Zihin ise hiç unutmaz yaþananý.
Hayatta unutmaz eline aldýðý her insaný.
Tarih yazar bir kýyýya o insanýn adýný,
Hem de en önemli silinmesi zor bir yere,
Baþka insanlarýn tam kalbine yazar sevgiyle.
Sahneler dillenir de duyamaz çoðu insan.
Duyabilmek için aþk gerekir.
Tozundan yutarak doðan aþkýn gerekir.
Beni de aþýk et kendine!
Bana da insanlarý anlayabilmeyi öðret!
Beni de insanlara sevdir öyle çok!
Sen tiyatrosun o da bir üstat,
Ben de hayraným sonsuza dek ikinize!
Saygý ve sevgiyle…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.