Ekmek! Hamur, yumurta, tuz, un deyip geçme, Sahip olabilmesi ne zor bir nimettir o. Koca koca adamlar koca koca kadýnlar uðrunda can verir, Küçük küçük çocuklar uðrunda can verir. Hem varlýðý hem yokluðu insana fazla gelir, Ekmek deyip geçme insanlarý birbirine düþüren asýl sebeptir. Caný olsa da konuþsa þu ekmek, Kim suçlu söylese bizlere artýk, Onu insanlardan esirgeyen insanlar deðil de, Kabahatli yine gariban ekmek olur her zaman. Yapmayýn, yapmayýn yeter insanoðlu, En sonunda ekmek de sizi çarpar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Ery Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.