Korona ( 2)
Ey Korona,
Baþ eðen çoðaldý ki sana,
Azaldý iþe güce sarýlan.
Edilmeden daha ülkede sýký yönetim,
Yarýya düþtü üretim!
Böyle sürerse tüketim,
Kalmaz elde avuçta zýrnýk,
Yakýnda çýkar dünyada kýtlýk.
Yeteri kadar var alamet,
Sayende koptu kopacak kýzýlca kýyamet!
Ne ayak be Korona,
Sen gezindikçe manyak manyak,
Biz olduk paranoyak…
Sayende kapandý Uzun burun ,
Bozuk aðýz , kanlý dudak,
Ne kalp krizi, ne kanser ,
Ölüme sen oldun bahane,
Bu gün ocaðýna ateþ düþen bu kaçýncý hane?
Caný veren Allah,
Uzun yaþamýþ ya da kýsa, sana ne?
Bak Korona,
Ne der atalarýmýz:
Bir musibet evladýr bazen bin nasihatten…
Ders çýkarmak içindir hatalarýmýz.
Ne kadar çok olursa olsun vereceðin zayiat,
Alýp gitmeyeceðiz baþýmýzý baþka diyarlara sana inat,
Devam edecek seninle yine dünyada hayat...
Bak kaçak Korana,
Madem davetsiz geldin,
Misafir umduðunu deðil bulduðunu yer,
Ne bu sürat,
Ve ne utanmaz þeysin sen öyle,
Girmediðin ev kalmadý,
Aðýr ol, senin deðil her yer.
Neden oldun bu kadar baþýmýza tebelleþ,
Biraz uysallaþýp sakinleþ…
Anlýmdaký bu ateþ,
Göðsümdeki ter,
Seninle yaþamak, düþmanla savaþmaktan beter,
Soðuk ve kirli havalarda ,
“Evde kalýn!” diye asarak surat!
Diðer konuklar gibi sen de uyar, yeter!
Necip Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.