Kardeş Kavgası (Anadolu'nun Çocukları)

Söyle kardeþim, ayrýmýz gayrýmýz ne?
Ýçtiðimiz su,
Soluduðumuz hava,
Açtýðýmýz sofra,
Barýndýðýmýz apartman,
Yaþadýðýmýz þehir mi farklý olan?
Ayný pazara çýkýyor,
Ayný tezgâhtan alýþ veriþ yapýyoruz.
Ayný vitrine bakýyor,
Farklý kýyafetleri beðeniyoruz…
Bu mu kardeþliðimizi bozan?

Kimimiz gecekonduda yaþasa,
Gökdelende de kimimiz;
Farklý mý karakolda polisimiz, adliyede hâkimimiz?
Vapurda, tramvayda; tiyatroda, sinemada farklý mý yerlerimiz?
Farklý mý sýnýrda nöbet tutan erlerimiz?
Nasýl baðlýysa Ankara’ya bütün iller,
Bizim çocuklar deðil mi yine oradaki vekiller?
Koltuðunda acýtýyor da birimizin canýný,
Diðerimizin acýtmýyor mu ayný diþçi?
Deðil mi kimimiz esnaf, kimimiz çiftçi,
Mühendis, öðretmen, hemþire de biz deðil miyiz?
Deðil mi çoðumuz iþçi…
Söyle kardeþim, öyleyse ayrýmýz gayrýmýz ne?

Ayný ezanla davet edilmiyor muyuz, ayný camilere?
Bir deðil mi kýblemiz, secdemiz; þükrümüz, tövbemiz?
Birlikte çýkmýyor muyuz yaðmur dualarýna,
Ve açýlmýyor mu Allah’a ayný anda ellerimiz?
Ayrý mý yiyoruz cenaze de helvamýzý, bayram da baklavamýzý?
Farklý mý el öpmemiz, sarýlýp kucaklaþmamýz;
Hacýmýz, hocamýz, helalimiz, haramýmýz…
Öyleyse neden bozulsun kardeþim aramýz?

Ayný davul, ayný zurna, ayný saz ateþlemiyor mu kanýmýzý?
Ayný türkü, ayný hava, ayný aðýt sýzlatmýyor mu sol yanýmýzý!
Hacý Bektaþi, Yunus, Mevlana deðil mi dergâhýmýz,
Köroðlu, Pir Sultan; Âþýk Veysel deðil mi ocaðýmýz?
Tebessüm ettirmiyor mu hepimize Nasrettin Hocamýz?
Farklý mý maçlarda tezahüratýmýz, altýlý ganyanda atýmýz,
Neden öyleyse kardeþim ahýmýz ya da ahmaklýðýmýz?

Ayný deðil mi isimlerimiz,
Ayný kaderi paylaþmýyor mu iþsizlerimiz?
Ayný deðil mi yolumuz, elektriðimiz, köprümüz;
Ayný deðil mi tarlamýz, bostanýmýz; denizimiz, daðýmýz;
Aðacýmýz, ineðimiz, otlaðýmýz; meyvemiz, peynirimiz, balýmýz?
Söyle kardeþim, ayrýmýz gayrýmýz ne?

Bak kardeþim,
Gözü var dünyanýn yurdumuzda!
Çünkü burasý dört iklim, iki kýta, cennet gibi bir yarýmada…
Burada doðdu medeniyet,
Ve yayýldý dünyaya dalga dalga buradan hürriyet,
Burasý tarih, þeref, haysiyet…
Kaç kuþatma gördü, kaç istila, kaç isyan bu vatan,
Kaç kez susturulmak istendi bu topraklarda ezan?
Þükür, vermedi senin atan düþmanýna fýrsat;
Fakat hiç pes etmedi o fesat!
Kýrdýrmak için kardeþi kardeþe,
Akýtýyor zehrini þimdi de o sinsi yýlan,
Ama görüp yaþadýðý hüsran, yine hüsran, hep hüsran…
Bu sefer düþman güç kudret sahibiymiþ falan filan…
Geç efendim geç, ne münasebet,
Bir günde doðmadý bizim aramýzda muhabbet;
Eften püften þeyler bozmaz aramýzý, bozamaz hiçbir musibet!
Nasýl yaþayabilirdik asýrlarca kardeþ kardeþ,
Çýkartabilselerdi aramýzda öyle büyük bir husumet?

Ayný dili konuþsak da,
Kelimeler farklý diyorlar kardeþim!
Verir mi tat, hep ayný söz sohbet,
Kusurlar da olacak, eksikler de elbet!
Kýzsak, sövsek de bitiyor mu kan davamýz,
Eksiliyor mu hani magandalarýmýz…
Bir anlýk öfke atmýyor mu bizi hapse hâlâ yok yere,
Kahrediyor hepimizi yani hep ayný töre…

Ayný dili konuþsak da,
Kelimeler farklý diyorlar kardeþim!
Ama o kadar çok ki ortak yanýmýz,
Günahlarýmýz, sevaplarýmýz,
Öfkemiz, sevincimiz,
Korkumuz, nefretimizle biz aynýyýz.
Ayný yazýlmýþ kaderimiz, alýn yazýmýz,
Birimiz al, diðerimiz akyuvar,
Ayný damarda akar, ayný yürekte atarýz.
Olacak elbet evetlerimiz, hayýrlarýmýz, acabalarýmýz,
Ve söylendiði gibi farklý dahi olsa babalarýmýz,
Vallahi biz karýndaþýz,
Çünkü biz ANADOLU’NUN çocuklarýyýz.

Necip Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın: