Yoksun Sen
Gövdem dikiþ tutmuyor
acýyan ve acýtan bir ten oldukça
Ciðara sarýyor sessizliðim usulca
ciðerlerime kadar doluyor yalnýzlýk.
Yorgun bir sokak lambasý gibi
duruyorum odamýn ortasýnda.
Sökülen bir cep kadar boþ kafam
yetmiyor ölmek bile unutmaya.
Döndüðüm her köþe
baktýðým her yer Sen kokuyor
Issýz bir türkü deðdikçe dudaðýma.
Yoksun Sen
Yavru bir serçe dokunuyor kanadýyla
ürperiyor içim
Baðýþlanmaz bir günah gibi
bakýyor yüzüme temmuz akþamýnda..
Beþ parasýz ama
temiz ve berrak
ana kokusu gibi kýrk yýllýk
sevgimi örtüyorum üzerine
Artýk yalnýzým diyebilir rahatça
seveni var oldukça.
Yoksun Sen
Özlemek diyorum
özlemeyi bilir mi kuþlar sevgilim.
Gece ile gündüzün sarmaþ dolaþ olduðu
alaca karanlýkta..
Olabilir mi bekleyiþlerin aþýðý
Canýyla tartabilir mi gülüþlerini
Diyebilir mi
bir elim Sende bir elim gelecekte
sayarken yelkovanlar nefesini.
Yoksun Sen
Kim bilir yaðmur da yaðar birazdan.
Müebbet yemiþ gözlerden
özgürlük ç/aðlar saðýr taþlara
Gecenin intihar saati
Þiddetli baþ aðrýsý
ýssýzlýk nöbetleri
Bir þiir býrakýyorum avucuma
Örtün tabutumun üstüne deli gömleðini
Her sabah yeniden
acý çekmek öldürmekse kendini..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.