Bir Garip Dilenci (1)
Amcalarým, dayýlarým,
Uzaktan geldim, yorgunum ve açým.
Ýki gündür geçmedi tek lokma boðazýmdan;
Ama düþtü yolum dün gece bir parka,
Ýçtim çimleri sulayan fýskiyeden kana kana;
Þükür, susuz deðilim en azýndan.
Sonra kývrýlýverdim oradaki bir banka,
Nasýl uyunursa tahta üstünde,
Öyle uyudum iþte, sabaha kadar döne döne…
Biraz da uykusuzum galiba…
Yitirince annemi
Beklemedim kovulmayý…
Aldým baþýmý, vurdum gurbete.
Saymadým kaç sene oldu evden çýkalý…
Gördüm epey çehre,
Tanýdým tilkiyi, aslaný, çakalý,
Dönmedim bir daha doðduðum þehre.
Bilmiyorum olur muydu,
Üç gün sonra bir baþka kadýnla evlenen o adam;
Olur muydu yine benim babam.
Ama ben onu reddettim,
Yani hem öksüzüm þimdi, hem yetim…
Boþa yormayýn kendinizi aðabeylerim,
Aklýmý çelmeden bu dilencilik,
Sizden önce kendim ettim kendime nasihat.
Bu cuma vakti, gururuma inat,
Çok olur deyip hayýr hasenat
Serdim caminin giriþine mendilimi,
Ýster atýn üç beþ kuruþ, gözyaþýmý silin,
Ýster alýn bu mendili burnunuzu silin.
Bakmayýn öyle aðabeylerim,
Üstüme baþýma, bakmayýn yaþýma;
Kalsam da çaresiz, dilenemem ben!
Öyle þeytan görmüþ gibi korkup ürkmeyin lütfen,
Vallahi temizdir mazim,
Þu þadýrvanýn mermerinden,çeþmesinden de temiz…
Hiç kan dökmedim, kan emmedim,
Ve etmedim hiç kansýzlýk.
Nasýl kirleneyim ki,
Ekmek elden, su gölden,
Geçinip gidiyoruz sayenizde, tek derdim var yalnýzlýk…
Aldanmayýn avuç açtýðýma,
Kandýrmam ben kimseyi,
Asla duymayacaksýnýz size yalvaran sesimi.
Çünkü aðlýyorum kaderime için için,
Ve deðilim þimdi avlusunda camiinin,
Yüz sürmekteyim mihraba,
Açýlan ellerim size deðil Allah’a!
Geldim af dilenmek için,
Aslýnda camiinin avlusuna ben…
Necip Zeybek
"Bir Garip Dilenci "aslýnda tek þiir olup dört bölümden oluþmaktadýr.Kimsesiz çocuklarýn dramý ve toplumun bu çocuklara tepkisi anlatan öyküsel bir þiirdir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.