Fatiha kokulu şiir
FATÝHA KOKULU ÞÝÝR
Dün gece fatiha kokulu bir þiir okudum annemin ruhuna ve üfledim aynadaki yansýmama,
Saçlarým havalanmadý bu defa.
Anladým ki, annem kadar ölüydüm aslýnda...
Çoktan çözmüþtüm hayatýn oyununu,
Biliyordum sadece nefes almak deðildi hayatýn kanunu...
Bir sen vardýn hayatýn tadý tuzu ,
Bir sen vardýn ölüme inat yaþama umudu,
Bir sen vardýn ölmeye deðecek kadar güzel olan.
Ama yoktun!..
Elimi nereye uzatsam boþluða düþüyor,
Bakýþlarýmý çevirdiðim her yer karanlýða çýkýyordu.
Caným yanýyordu ve yandýkça tütün basýyordum yaralarýma...
Bir söz dokunmalýydý keder daðarcýðýma,
Bir el yüreðime deðmeliydi,
Ve bir anka konmalýydý omuzlarýma.
Ama nafile!
Karanlýktan ses çýkmýyordu.
Umudum tükeniyorum diye baðýrýyor,
Öfkem saç baðýný çözüyordu...
Sabrým, bir taraftan umudumun ellerini tutup,
Bir taraftan öfkeme sancý kesiyordu.
Unutmam gerektiðini biliyordum …
Tek sen olamazdýn hayatýn gerçeði:
Baþka þeyler de gerekliydi.
Baþka bir renk…
Baþka bir tat…
Baþka bir his...
Uzaktan selam sarmalýnda bir kelam geldi, "selametle kal" diyordu selametle...
Bu söz, babamýn son sözüydü.
Kaç asýr önce söylemiþti, kaç öksüz yýl duymamýþtým bir daha?
Kaç yýlbaþý, kaç doðum günü devrilmiþti ardýndan?
Kutlu olmayan kaç bayram geçmiþti üzerinden bilmiyorum?..
Bir anda fýrtýna koptu sol yanýmda ,
Gözlerimde saðanak baþladý ,
Yüklü bulutlarý tutamadým daha fazla
Ve ayný anda yüreðimdeki sýzý, "hu salavat hu salavat" diye zikrediyordu usulca.
Anýlar döküldü gecenin temaþasýna,
Birkaç aný bir olup taþýdýlar beni Kaf Daðý’nýn ardýna.
Babam bekliyordu; sað elinde annemin eli, sol elinde bir Anka.
Babam, sela okumaya baþladý yýllanmýþ kederlerime,
Annem, mutlu-maðrur gülümsüyordu tüm güzelliðiyle .
Gözleriyle severken sözler sarkýyordu kirpik uçlarýnda,
Yýldýzlar uçuþuyordu saçlarýnda.
Kokladým annemin süt kokulu sinesini,
Öptüm babamýn avuç içlerini,
Saçlarýný taradým parmaklarýmla.
Daðýn bir tarafýnda bir sufi ney çalýyordu nefesini devirip kuyuya,
Bir melek lir çalýyordu aþka olan inançla.
Melodiler eþliðinde, konuþmaya baþladý babam:
Hayatýnda ne varsa ikiye ayýr
Mutluluklarý, sevinçleri ,tebessümleri koy avucuna,
Acý veren anýlarý kaldýr aný sandýðýna,
Unut demiyorum! Arada bir hatýrla ders almak adýna.
Hadi doðrul þimdi!..
Yeni þarkýlar söylemenin,
Yeni þiirler yazmanýn,
Yeni duygular keþfetmenin,
Yeni fotoðraflar çekmenin,
Yeni yepyeni hikayeler yazmanýn,
Ve yeniden sevmenin tam zamaný aslýnda…
Ve ekledi!
Selametle kal, seni sana emanet ediyorum,
Seni öyle sev ki, gerek duyma baþkasýna.
Ve annemi alýp gitti!
Þimdi yüzümde arsýz bir tebessüm,
Aklýmda babamýn sözleri
Ýçimde umut,yüreðimde rüzgar.
Selametle yürüyorum yarýnlara Selametle.
Nimet ÖNER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.