BU ŞEHİR

Sen herkes gibi deðildin !...
Olmadýn zaten !...

BU ÞEHÝR

Kimsesiz sokaklarýn
Arnavut kaldýrýmlarýnda sabahlýyorum
Yazdan kalma geceleri hayal ederek
Hafif ama, ayaza çalan bir rüzgâr
Galiba kýþ, bu sefer erken gelecek
Ve eski bir melodi, dudak ucumda
Yüreðim, yokluðuna esir
Yansýn diyorum
Yansýn, býrakýp gidemediðim bu þehir !...

Iþýklar sönerken yavaþ yavaþ
Balkonlarda,aðýr bir izmarit kokusu
Yüreðimin yanýk kokusuna inat
Gözlerimdeyse, alýþamadýðým yalnýzlýðn korkusu
Ama bir umut
Bilsem ki, çýkýp geleceksin karanlýðý yararak
Göðü, indirirdim yere
Ve kurþunlar sýkardým, güneþin doðduðu yere
Yasýný tutardým sonra aðlayarak

Hala nefesimde, nefesin var sanki
Avuçlarýmda, sýcaklýðýnýn teri
Ve cevap bulamadýðým bir soru
Ne kadar sevdin, gidipte dönmemeyi ?
Niye aðlasýn bu yürek
Söyler misin,
Pas tutmuþ duygularýma, þimdi kim can verecek ?


Ey bu þehri bana dar eden þiar
Gidiþine deðil, kalýþýna takýldým
Bir selam gönder, saçlarýnýn rüzgârýyla
Azýcýk ucu yanmýþ
Ben de bileyim
Bedenim burada, yüreðim kimde kalmýþ


Sen herkes gibi deðildin
Olmadýnda zaten
Ama yine de
Ne seni hatýrlayacak bu þehir
Ne de beni
Yok olup gideceðiz
Bu þehir efsanesinde
Dileklerimiz kalacak, her kayan yýldýzýn peþinde
Ve Arnavut kaldýrýmlarýnda ayak izimiz

Ýbrahim ÖNÜÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: