“içimin sol yakasýnda büyüttüðüm sözler
Yüreðimin sokaklarýnda þiir yazan
Adamýn sýrlý söylemeleridir..”
Ömrümün öyküsü buðulu bir ah’kâr
Kan-ter içinde mecusi bir yangýn
Þeffaf perdeler içinde ölür
Kayýtlara düþmeyen
Sýðýntýsýz gün..
Kýyama durduðum her acýyý alnýndan öptüm
Baðbozumu mevsimi
Þýralý tepecikler ararken
Namlusu aþka dönük bir silahtýr her sözüm
Ona dökülen bir ç’aðlayaným
Bitmeyen bir kavgamýn rüyada bir düþ yolcusu
Gülümser simden binek peronlarýn vedasý
Teyit edilmiþ gözlerimin retinasýnda yýrtýlan hayalinin örtüsü
“Ayrýlýklar eskitir” denmiþtir ya “ömürü”
Bir deli Pýnar akarken
Helak etmeden
Dindirir ya çare niyetiyle acýyý
Ömrün sahillerinde
Bir ay tutulur zifir sular içinde
Mahpus her düþ
Prangalý dil aklým
Sözlerimi uçurur
Yaradan öte yara bir þahlanýþ
Sorularda s’aklarým
Cevaplarda ararým ey yâr seni
Ayný yetim i mgeleri derlerken lisaným kayboldum yittim
Topraðý öpüp ölüme nasýl merhaba derim daha ne çok þiir var yaþanmamýþ
Ayraç koyduðum hikayeler, þirazesini þaþýran kitaplar, koklanmamýþ çiçekler
Sevmeye söyleyemediðim sözler...
En çokta içimin sokaklarýnda þiir yazan adam’a demlenen o ibadet aþkýyla saklanan hisler....
Nuray AYHAN...
5 TEMMUZ Pazar 2020
Döþemealtý /Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.