Ah Kasım Çöktü Yine O Kasvet Yüzün
Ey bedenimden öte ruhumun aþkla baðlý olduðu can yoldaþým
Bir gurbetti gençliðim sensiz, þimdi yine gurbetteyim yaþlanýyorum sessiz ve sensiz...
hüzün yaðýyor yine gökyüzünden
ýslak sözler sýralanmýþ þiire
buðulu bakýþlar aþina bu gidiþe
ah kasým; çöktü yine o kasvet yüzün
toprak kabardý sýzladý yüreðim
düðümlenir boðazýmda hýçkýrýk
hüzünlü þarkýlar çýnlar kulaðýmda
ateþ düþtü yine ciðerime
çöktü o karanlýk gece üstüme
mevsimler hazana uðrar bu iklimi soðuk þehirde
yaðma üzerime hüzünlü gözlerinle
yaðma ey sýcak düþlerin ýsýttýðý sabahlarým zemheri
þu yüksek daðlara düþen aklara bakma
üþütür beyaza boðulan kasým
çalma mýzrabý dertli sazým dalma hüzün göllerine
ýslanýr ayazýnda buz tutan hislerim
dokunma ateþim söner aþk ikliminde
yýllar var ki kaderimi dinledim
kederden uzak bir mevsim diledim
duaya açýlan pencerem dilim
kurak çöllere döndü semaya uzanan ellerim
yaðýyor yaðmasýna yaðmurda
ýslanan sadece yoklukla inleyen bedenim
oysa bereket diyorlar
bahara yol diyorlar
hayýr diyorum
yaðmasýn böyle yaðmur
hüzne boyanmasýn evren
yine hazan düþmesin lisana
avaz avaz haykýrýyorum canana
salma beni bu cihanda sensizlik yaðmuruna
kaç hüzün karasý gece çöktü üzerime
kaç güneþ battý saymadým
ateþ diyorlar cemreye yana yana doymadým
derin yaralar var þimdi yüreðimde közlenen
buz kesen bedenime inat cananý bekleyen
/Lisana hüzün yaðarken aç gönül kapýný þiirin geldi/
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.