Kar hapsine müebbet yemiþ, Asi bir poyraz sesinde. Gecesine çýð düþen bir adamý anlatýr daðlar. Oysa koca hayatýn özetiydi tüm yazýlanlar. Yetim kalmýþ masum bir çocuðun, Bu ilk aðlamasý deðildi. Ve eline verilen o koskoca hayat, Sadece bir çýð yangýnýndan ibaretti... Ve bir gün uyanacaktý, Hayat dediði toz pembe rüyadan. Ne yazýk ki kaçacaktý, Nergis kokulu her hülyadan. Üstünde çökünce, Aðýrlýðý onca hayatýn, Ayazlara vurdu kendini. Pýnar oldu gözleri. Faydasýz dermanlar kaldý cebinde, Elinde karamsar sevdalar, Elinde tükenmiþ bir hayatýn artýðý anýlar. Soðuk bir namlunun ucuna dayadý umutlarýný, Gez,göz ve arpacýkla hizaladý,niþangahýný Allah kahretsin iþte!!! Bir türlü vuramadý,yarýnlarýný.
Gecesine çýð düþen bir adamý anlatýr daðlar. Keklik kokusuna bulaþan adýmlarýný. Yüreðinde sönen kývýlcýmlarý, Onca tarifsiz sancýlarý... Yüzünde kan revan bir coðrafya Çatýlan kaþýna gerilmiþ oklar Aðýr aðýr adýmlarla Yürüyen bir adamý anlatýr daðlar. Þimdi herkeste sûkut Ben geceyi dinliyorum, Kardelene söylemeyin, Ýnan çok üþüyorum...
Bin kahýrda bulanmýþ bir hüznün. Kar beyaz daðlarýna çýkanda kim? Bin vaha içinde serap olup, Aþka susayanda kim? Ey benim...’çýð yangýným’ Kimdi sitemlere yüreði râm Kimdi yaz gününde, Gecesine çýð düþen o masum adam? Söyleyin kimdi? Hasreti her gece, Taþ kundaða apansýzca saran...
Caný doðrayýp aþýma piþirsem ne fayda. Aldýrmadan her kar tanesine, Yürüsem ne fayda. Bilmezsin sevgili; Sakalýmda kiri yalanlarýn, Hiç gün doðmaz mý? Hiç açýlmaz mý kapýlarýn. Hep bendim küfreden, Boncuk gözlü geceye. Yine bendim umudunu, Doðrayan bin heceye. Ne Lokmaný görür gözüm, Ne cebirine erer aklým. Ben anýna keder bulaþmýþ, Gecesine çýð düþen adamým...
Oysa... Her suskun bekleyiþin, Ardýnda insandý iþte... Ýnce bir yel gibi, Esip geçecekti hayattan Fayda gelir mi acep? Masumca aðlamaktan... Yüreðinde devrilirken onlarca buz daðý. Tavþan patikalar tarumar olunca ansýzýn. Kar tanelerinden gül derecektim yüzüne. Býrak þimdi eskileri yâd etme desende. O buzdan çerçevede aðladýðýmý bilmesen de , Yinede ben; Söyleyeceðim hep türkülerimi. Ve her gece bin kere öldüreceðim kendimi.
Gecesine çýð düþen bir adamý anlatýr daðlar. Oysa kýzgýn bir yaz anýydý zaman Yüreðine kar deðmiþ bir otaðýn kan çanaðýydým. Sonu hüzzamla bitmiþ, O þarkýnýn þaþkýn notasýydým. Yürüyordum... Yürüyordum yangýnýna aldýrmadan gecenin. Yürüyordum sýrtýmda vebâli sakýncalý geçmiþin. Ey çýð yangýným... Sen sýcak tut sobayý, Ve en demli yanýndan demle çayý Ansýzýn geleceðim yanýna, Geleceðim koynumda çýð düþmüþ bir gece artýðýyla... Kar hapsine müebbet yemiþ, Asi bir poyraz sesinde. Gecesine çýð düþen bir adamý anlatýr daðlar. Oysa koca hayatýn özetiydi tüm yazýlanlar.
Engin Badem -acemiþair- -2005- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.