Uzaklaþýyor gün ve gün Maziden insan. Çok geride kaldý, Çerden çöpten oyuncaklarýn Mutlu kýldýðý yýllar. Hani, kangal ya da deve dikenleri vardýr, Ya da hani mis kokulu, Tazecik dalýnda kurumuþ kekikler… Hani þöyle bir kibrit çalýversen, Çatýrdayarak yanar, Ve kývýlcýmlarý uçuþurken gökyüzüne, Hani burcu burcu kokar… Kocadýkça çocukluk burnunda, Ýþte öyle hoþ, öyle özlemle kokar. Zirveye yaklaþýnca anlýyorsun, Deðilmiþ yol o kadar uzun, Deðilmiþ öyle kývrým kývrým. Ah dersin, yine kekik, hatta yine diken olsam, Yine saman alevi, yine kývýlcým...
Ve baþlayýnca kavak yelleri esmeye baþýnda, Ne uyuduðunu bilirsin, Ne uyandýðýný... Sonra aðacýn gür bir dalýsýn, Artýk sen de isyankâr, Sen de sevdalýsýn. Ve öyle deli deli akar ki kanýn, Kâh Dumrul olursun Yol kesersin Köprübaþýnda, Kâh Donkiþot olursun, Yel deðirmenlerine savaþ açarsýn En toy, en deliþment yaþýnda. Ne uyutulduðunu bilirsin, Ne uyandýrýldýðýný...
Ve bir ateþ basar, Benzin dökseler öyle yanmaz için, Acýsýna çelik bile dayanmaz, Ama yine de sen bitmesin istersin, Yüreðindeki kýpkýzýl kor, Yansýn istersin için için... Fakat her ateþ yakýtý bitince söner. Yine umutlar kül olur, yine hüsran... Parlayýverir hiç ummadýðýn bir anda, Yine canevinde yeni bir heyecan... Zirveye yaklaþýnca anlýyorsun, Devirdiðin çamlarýn, Mis gibi reçine kokusunun deðerini. Deðilmiþ yol o kadar da dik, Deðilmiþ yokuþ çýkmak o kadar da zor. Ah dersin, yine çam, yine dal olsam, Yine ateþ, yine kor...
Bitmez yollar, Durup dinlenmek de var. Olursun yol boyunda bir aðaca, Sen de, bademe, Ben diyeyim meþeye gövde. Dallarýn gümrahlaþtýkça artar, Beraberinde neþe. ” Oh be hayat ne güzel! ” Demeye gör; Baþlarsýn birden iniþe. Bir de bakmýþsýn, Yapraklarýn kurumuþ, Dallarýn bile seni beðenmez olmuþ. Sen artýk koca bir kütüksün. Sonu görünmüþtür yolun Baðlanmýþtýr elin kolun, Yine ateþler yanar Genzini yakar bu sefer acý bir duman, Sen: “Ah dersin, yine gövde olsam, Yine gümrahlaþsam, Hatta koca bir kütük olsam, Yansam, yansam, yansam...
Ve yolun sonunda anlýyorsun ancak Ne kadar kolaysa ateþi yakmak O kadar zormuþ yangýný söndürmek! Ýyi ki insanýn ermez yaþadýklarýna aklý, Ýyi ki geçmiþ açýk, Gelecek saklý Ýþte hayat bu bin ah, Bir oh’ta saklý...
Necip Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.