Er Rahman, En güzel surette yaratýlana, Kur’aný ihsan etti. Olsa da akýl izandan noksan, Beyaný öðretti, Ve yarým aklýyla yaratýlanlarýn en üstünü kýlýndý insan.
Güneþ ve ay belirli bir hesaba göre ederken hareket, Göðü yükseltip mizaný Kuran, Nizamý, etti üstün kýlýnana emanet. Tek emriydi ölçüyü kaçýrmamak ve tartýda adalet…
Lakin dehþetle hükmetti ki vahþi insan, Ölçüsüzlükten çöktü cihan. O dört baþý mamur yeryüzü, viran þimdi. Aþaðýnýn aþaðýsýydý ki o vefasýz melanet, Ýbadete niyet yerine, etti emanete ihanet!
Böyle daha ne kadar döner bu devran? Allah, zulmü de tövbeyi de iþitendir, Geri duraný da ileri gideni de görendir. Þahadetler, namaz niyazlar Rabbe yarendir. Oruçlar, zekâtlar, haclar Rahman’a törendir. , Yaratýldýðý gibi yok edilecekse nizam, Okunmaz olduðunda Allah Kitabý Kur’an, Edilmez olduðunda Allah adý beyan, Bozulduðunda intizam, Yýkýlýp çökecektir mizan! (Allah’ýn yedi güzel ismine atfen yazýlan þiir serisinin ilki ) Zeybek Necip Necip Zeybek Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.