Eskiciye bir bardak su verdim, Tüm insanlardan eski. Anlamadý kýymetini, Ýçti hemen hepsini!
Asýrlardýr misafir olsa da Sýkýlmadan oynuyor, Çoktan toprak olmuþ Bir ananýn kucaðýnda, Doðumunu bekleyen bebek! Doðada bir telaþ, sanki bayrak yarýþý: Doðmamýþ da, ölmüþ de, Hani nerede bebekken ki vücudun, Yaþayan da aslýnda toprakta. Þimdi dur, düþün! Daha gencim derken bile, Her bir molekülün Milyonlarca yýl yaþýnda! Çekilmiþ çorba misali, Evrenin bir kopyasý O minicik karnýnda. Bedeninde buluþmuþ Mahþeri tarihi kalabalýk. Yalnýzlýk çekiyorsun oysa, Kendi küçücük odanda!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Ünal TEKAĞAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.