Koşun renkler koşun
Özlemekmiþ þimdi, solduran beni.
Koþun renkler koþun, soluyorum ben.
Ýlmek ilmek aktý, ömrümün rengi,
Koþun renkler koþun, soluyorum ben.
Felç etti ruhumu, yaptýðý hýþým,
Tüm yüküyle uyku, oldu kiracým,
Not almýþ Azrail, geçiyor adým!
Koþun renkler koþun, soluyorum ben.
Bu tatsýz, bu tuzsuz, renksiz hayatýn,
Böðrüne basarým, bir gün ansýzýn!
Küs müsünüz yoksa, bana mý kýrgýn,
Koþun renkler koþun, soluyorum ben.
Kýlýktan kýlýða giren bir þarký,
Dilimde yapýyor, kaçýncý baský.
Daha ayrýlýðýn çýkmadan kýrký,
Koþun renkler koþun, soluyorum ben.
Mürekkep akýtan bir kalem gibi,
Kendime zalimim, dosta asabi.
Yokluðu buz gibi, yakýyor kalbi,
Koþun renkler koþun, soluyorum ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Ünal TEKAĞAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.