Kıştan Kalan Ne Varsa
Yalandýr baharda canlandýðý her þeyin,
Sesi duyulmaz bazen, çýð gibi ölenlerin!
Kýþtan kalan ne varsa, talan eder bahar.
Son demini yaþar, sevgilisinin koynunda kar!
Bakar kara bulutlara,
Bükmüþtür artýk boynunu:
Kurutur yaðmur,
Karýn hayatta kalma umudunu!
Bulutlarýn az üstüne, güneþ yuva kurar,
Ölümle tehdit eder, uðultusuyla sýcak rüzgâr!
Bir ok gibi topraða saplanýrken yaðmur,
Bir de sýrtýndan kardelen vurur.
Topraðýn üstünde, can çekiþir kar!
Ýçi ürpermektedir bahar þarkýlarýndan,
Çaresizdir, üstü baþý sýrýlsýklam
Sokaðýn baþýndaki Kardan Adam.
Kýþtan kalan ne varsa, talan eder bahar.
Son demini yaþar, sevgilisinin koynunda kar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Ünal TEKAĞAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.